Beurs of wallet

Je hebt de knoop doorgehakt en je eerste cryptovaluta gekocht, waarschijnlijk via één van de bekendere beurzen, zoals Coinbase en Bitvavo. Maar wat nu? Laat je het staan bij één van de beurzen of zet je het op je persoonlijke wallet? Aan beide zitten zowel voor- als nadelen.

Beurs

Laat je je crypto op de beurs staan, dan dient gemak de mens, zo kun je bij een crash of juist bij een flinke stijging alles snel verkopen, daarnaast hoeven er geen wallets voor de gekochte cryptovaluta geïnstalleerd te worden en hoeven deze ook niet op de bijbehorende wallet te worden gezet. Dit laatste brengt een redelijk risico met zich mee. Maak je bij het versturen van cryptovaluta een fout, dan kan het zomaar gebeuren dat de transactie in rook opgaat en je het verstuurde bedrag kwijt bent.

Wallet

Je kunt natuurlijk ook je gekochte crypto op een cryptowallet zetten. Deze zijn er grofweg in twee smaken, namelijk een software- en een hardware wallet, waarvan laatstgenoemde het veiligst is. Dat komt doordat deze offline wordt bewaard (dus niet verbonden met het internet), daarnaast moet je de pincode fysiek ingeven op de wallet door middel van knoppen, wat het risico wegneemt dat deze code je afhandig wordt gemaakt door malafide software op je pc. Het allergrootste voordeel van een soft- of hardware wallet is wel dat je je investering in eigen beheer hebt en je dus niet het risico loopt op een beurshack. Echter, elke crypto heeft zijn eigen wallet, en dat betekent dat je voor iedere crypto een andere wallet moet installeren, hoewel er ook wallets zijn met ondersteuning voor meerdere soorten cryptovaluta, zoals Exodus, waarmee je meer dan 250 crypto’s kunt herbergen. 

Extraatje

De meeste mensen investeren voor de lange termijn, wat inhoudt dat je alleen koerswinst of -verlies maakt doordat de koers altijd in beweging is. Maar ook de ontwikkeling in cryptoland staat niet stil, waardoor er nieuwe manieren zijn om extra inkomsten met je gekochte crypto te genereren. Denk bijvoorbeeld aan het staken van crypto en het uitlenen daarvan. Dit kan je op termijn een leuk extraatje opleveren. 

Minen 

Minen? Voorheen werden transacties gecontroleerd door miners, zoals dat bij Bitcoin het geval is, ook wel Proof of Work genoemd. Deze miners controleren of transacties wel legitiem zijn en krijgen hiervoor een beloning in Bitcoin. Het grote voordeel hiervan is dat dit systeem zich in de loop der tijd al heeft bewezen. Het grote nadeel is echter dat het gigantisch veel energie vergt om deze transacties te keuren en dus schadelijk is voor het milieu. 

Staken 

Vanwege deze nadelen is staken in het leven geroepen. Staken heeft dezelfde functie als het minen, namelijk het keuren van transacties, maar dan op een heel andere manier. Met staken zet je een x-aantal munten van een bepaalde cryptovaluta vast voor een bepaalde tijd, ook wel Proof of Stake genoemd. Deze cryptovaluta moet uiteraard Proof of Stake ondersteunen om überhaupt gestaked te kunnen worden, bekende voorbeelden hiervan zijn: ETH (Ethereum) en SOL (Solana). Door deze munten vast te zetten krijg je het recht om transacties te valideren, je wordt, zoals ze zeggen in vakjargon, een validator. Het idee hierachter is dat je geen fraude zal plegen wanneer je zelf een x-aantal van deze munten vast hebt gezet. Mocht je dan toch fraude plegen, dan verlies je een deel van je gestakete vermogen. Daarnaast is het ook goed mogelijk dat door fraude de koers van de cryptovaluta zal dalen, zo snijd je jezelf dus dubbel in de vingers. Voor het staken krijg je een vergoeding in een percentage van het gestakte bedrag, net zoals bij het minen. Dat is dus weer extra rendement op je crypto waar je op het moment toch niets mee doet.

Nadelen Staken

Staken kent, zoals veel dingen in het leven, ook enkele nadelen. Normaalgesproken moet je een minimum aantal cryptomunten inleggen voor een onbepaalde tijd. Deze minimum-inleg gaat vaak gepaard met een grote investering en is dus daarom niet voor iedereen weggelegd. Via zogenaamde staking pools is het gelukkig wel mogelijk om je cryptovaluta te staken, maar hierover later meer. Gedurende de stakingperiode kunnen de munten niet worden gebruikt, ze zitten als het ware in een digitale kluis. Wil je weer over je munten kunnen beschikken, dan moet je ze eerst unstaken. Meestal gaat hier ook enige tijd overheen, dit verschilt namelijk per cryptovaluta. Schiet de koers van de gestakte crypto plotseling omhoog of omlaag, dan is het niet mogelijk om de munt direct van de hand te doen. Dit kan pas nadat de periode voor het unstaken verlopen is.

Niet voor iedereen weggelegd 

Tot zover de uitleg. Zoals hierboven is uitgelegd is het op eigen houtje staken niet voor de meeste mensen weggelegd aangezien hier grote bedragen mee zijn gemoeid. Bij het staken van ETH (Ethereum) bijvoorbeeld moet je 32 ETH inleggen om te kunnen staken, met een huidige koers van €2665 betekent dit dat je €85.280 kwijt bent. De meesten van ons hebben dit niet even in hun spaarvarkentje zitten.

Staking pool

Echter, er zijn wel manieren om als kleine belegger te staken, namelijk in staking pools. Een staking pool is eigenlijk niets meer dan een groep crypto bezitters die hun krachten bundelen, zo legt ieder een bepaald bedrag in in deze pool. De opbrengsten uit deze pool worden dan verdeeld naar verhouding van inleg.

Staking pools kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën:

• Third-Party Staking Pools:

Voornamelijk crypto beurzen, zoals Coinbase en Bitvavo die staking aanbieden.

• Cold Staking Pools:

Wallets die je in eigen beheer hebt, zoals software en hardware wallets. Ook met verschillende hiervan is het mogelijk om te staken via een staking pool.